taospuso akong nagpapasalamat sa mutya
siyang musa niring panitik kaya nakatula
mula sa panahong laging nakapangalumbaba
ngunit aba kong puso'y narito't muling sumigla
kinabog-kabog ang dibdib na puno ng pagsuyo
kaming magkalapit din kahit gaano kalayo
at inukit ang panaghoy sa katawan ng puno
inaalala ang nimpang walang anumang luho
lumilipad-lipad ang lambana sa papawirin
habang nakatanaw man din ang dambuhalang lawin
habang ang sugat ng pighati'y titiis-tiisin
ngunit habang gumagaling ay balantukan pa rin
nawala ang tula sa daluyong ng karagatan
na tila ba naanod sa delubyo ng kawalan
patuloy ang unos at makata'y napuputikan
datapwat nakaahon din sa binahang lansangan
ngunit naligaw, di na alam saan napasuot
hanggang napasagupa sa ano't kayraming gusot
tinanggap ang hamon at ang makata'y pumalaot
at tula'y natagpuan kung saan masalimuot
tula'y di matingkala ngunit naging inspirasyon
ang musa ng tugma't sukat, ng taludtod at saknong
habang ang makata'y sa panganib man napasuong
dahil sa adhika't lipunang asam hanggang ngayon
- gregoriovbituinjr.
06.26.2021
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento