Pana-panahon

PANA-PANAHON
ni Gregorio V. Bituin Jr.
15 pantig bawat taludtod

"Poets are always taking the weather so personally." - J. D. Salinger, may-akda ng nobelang The Catcher in the Rye

panahon sa bansa'y pawang tag-ulan at tag-araw
walang taglamig at taglagas ditong dumadalaw
ngunit sadyang may panahong ikaw ay giniginaw
lalo't tagalungsod sa kabundukan ay naligaw

kaya bang magluto ng sinaing pag umaawit
o nagwawalis habang nagluluto ng malagkit
kaya bang magpastol ng guya na tangan ang karit
at pagsinta ng makata sa puso mo'y iukit

pana-panahon lang, dumadalaw din ang haraya
upang tanggalin ang agiw, linisin yaring diwa
at nagtotono ng kung anu-ano ang makata
upang maisatinig ng tama ang bawat katha

sinumang mananakop ay kaya nating madaig
pagkat hindi natin papayagang tayo'y malupig
lalo't bawat isa'y magtatanggol nang kapitbisig
kaya nating igpawan ang panahon ng ligalig

makata'y makalilikha panahon man ng bagyo
nagdurugo man yaring puso habang may delubyo
lalo na kung kanyang diwa'y gaya ng ipuipo
diwa't katawan ay matatag kahit binabayo

sa panahon ng tag-ani'y kaygaganda ng uhay
at panibagong yugto ang doon ay nasisilay
sa kubong payak, makata'y nagpahingang may lumbay
habang sa katabing puntod ang sinta'y nakahimlay

Nabuhay ako bagamat ako'y namatay (Tula 26) - ni Jose Marti

NABUHAY AKO BAGAMAT AKO'Y NAMATAY (Tula 26)
ni Jose Marti
malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
13 pantig bawat taludtod

Nabuhay ako bagamat ako'y namatay
Na nagpapahayag ng mahusay kong tuklas
Sapagkat kagabi'y aking naging patunay
Pagmamahal ang pinakamagandang lunas.

Kapag tinimbang sa kurus, ang isang tao
Ay resolbadong mamatay para sa wasto
Gagawin niya ang lahat ng kabutihan
At uuwing pinaliguan ng liwanag.


I Who Live Though I Have Died (Verse XXVI)
Jose Marti

I who live though I have died,
Claim a great discovery,
For last night I verified
Love is the best remedy.

When weighed by the cross, a man
Resolves to die for the right;
He does all the good he can,
And returns bathed in the light.

Dalawang bayan - ni Jose Marti

DALAWANG BAYAN
ni Jose Marti
malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
14 pantig bawat taludtod

May dalawa akong bayan: ang Cuba't ang karimlan
O kaya pareho itong walang magandang paglisan
Araw ng kanyang kamahalang may mahabang belo
tahimik, sa kanyang kamay ay nagkatawang tao
nakita ko ang isang malungkot na biyuda
ang madugong pagkakatawang-tao'y aking talos
nanginginig ang mga kamay! Walang laman yaong
aking dibdib, na nawasak at ito'y walang laman
kung saan naroon ang puso, ito ang panahon
upang magpaalam. Ginambala nitong liwanag
ang pagsasalita ng tao. Sa pandaigdigan
ang mga lalaki'y nagsasalita ng kayhusay
Aling bandila
ang mag-aalok sa iyong lumaban, ang bolang apoy
ng may nakasinding kandila. Ang mga bintana'y
nakabukas, at kaylapit sa akin. Paglipat, umalis
bilang alapaap yaong nagkakatawang-tao
ng mga ulap sa langit. Cuba, balo, pasa


Dos Patrias
Jose Marti

Dos patrias tengo yo: Cuba y la noche.
¿O son una las dos? No bien retira
su majestad el sol, con largos velos
y un clavel en la mano, silenciosa
Cuba cual viuda triste me aparece.
¡Yo sé cuál es ese clavel sangriento
que en la mano le tiembla! Está vacío
mi pecho, destrozado está y vacío
en donde estaba el corazón. Ya es hora
de empezar a morir. La noche es buena
para decir adiós. La luz estorba
y la palabra humana. El universo
habla mejor que el hombre.
                          Cual bandera
que invita a batallar, la llama roja
de la vela flamea. Las ventanas
abro, ya estrecho en mí. Muda, rompiendo
las hojas del clavel, como una nube
que enturbia el cielo, Cuba, viuda, pasa..