Soneto sa lockdown

Lockdown na naman, at tahimik ang mga lansangan

Ah, sana ganito'y hindi na panahon ng tokhang

Kundi panahon ng pagninilay sa kaligtasan

Dumungaw man sa bintana'y walang nag-iiyakan

Alam ko, sapagkat wala nang pinaglalamayan

Walang lalabas kahit anong init sa tahanan

Nawa'y hulihin lang ang lalabag, walang pagpaslang

Nais kong itulog na lang bawat alalahanin

At managinip habang di pa maarok ang lalim

Ng laot nitong samutsaring pangamba't panindim

Alagatain ang mutya habang narito't gising

Mutyang diwatang naninilay sa gabing madilim

Ah, may curfew na, dapat na ring maging matiisin

Ngunit nais kong lumabas, bibili ng pagkain.

- gregoriovbituinjr.

Tulad ko'y bihirang magtaksi

aba, mga tulad ko kasi'y hindi nagtataksi

sabihin mo nang ako'y di sosyal, dukha, o pobre

mabuti pang mag-dyip, mag-bus, o kaya'y mag-L.R.T.

o kung may araw pa'y maglakad lang sa tabi-tabi

kaymahal ng taksi, pag-upo pa lang ay singkwenta

tumaas na ng sampung piso ang dating kwarenta

sa dyip, ang minimum na pasahe'y nasa nwebe pa

sa bus ay onse, mura sa transportasyong pangmasa

karaniwan, naglalakad lang ako't ehersisyo

lalo't malapit lang, nasa apat na kilometro

lalo't kayhaba ng pila sa L.R.T., ay naku

sa nadaanan nga'y nakakakuha ng litrato

buti pang maglakad o maipit ng trapik sa dyip

ang dama ko'y mas ligtas, lumilipad man ang isip

at nagsusulat sa diwa ng kathang halukipkip

mag-ingat lamang sa pagtawid upang di mahagip

- gregbituinjr.