ANG BUNGA NG KALUMPIT
ni Gregorio V. Bituin Jr.
15 pantig bawat taludtod
Taal akong tagalunsod ng Maynila, kasama
Kaya kapag sa lalawigan ako’y nakapunta
Kinawiwilihan ko ang sa mga puno’y bunga
Tulad ng prutas ng kalumpit sa nayon ni ama.
Kaya noong bata pa ako’y kanyang sinasama
Sa lalawigang Batangas na sinilangan niya
Doon pa lang sa bus ay kinasasabikan ko na
Ang pagtungo sa Balayang sinilangan ni Ama.
At pagsapit sa bahay na kinalakihan niya
Mga pinsan ko’y naroroon at nangungumusta
Tanong agad sa pinsan, “Kalumpit ba’y namunga na?”
At kung may bunga, magpipinsa’y agad mangunguha.
Bunga ng kalumpit ay tila duhat ang kapara
Ngunit di itim kundi abuhin ang kulay niya
Kung duhat ay makinis, kulubot naman ang bunga
Nitong kalumpit na sa puno’y aming pinanguha.
Nasasabik din sa kalumpit ang mahal kong ina
Di ko lang alam kung sa Antiqueng minulan niya
Sa lupain ng mga kamag-anak kong Karay-a
Ay may kalumpit ding sa lupa nila’y namumunga.
Ang kalumpit pag nginata’y mas malambot ang duhat
Kaya dapat na matibay ang ngipin mong pangkagat.
