Kumakagat ang lamig habang kagat ang mansanas

KUMAKAGAT ANG LAMIG HABANG KAGAT ANG MANSANAS
Paa’t diwa’y humahakbang sa panahong taglagas
Kumakagat ang lamig habang kagat ang mansanas
Nanunuot sa kalamnan, tumatagos sa swelas
Ugat ay dapat gisingin ng marubdob na ningas

Ako’y sandaling tumigil at baka may kuliglig
Marahil dahil sa ginaw ay di sila marinig
O marahil sila’y sadyang wala, di maulinig
Pagkat sila’y nagsilikas na’t di angkop sa lamig

Ang tanging naririnig na’y ang himig niring puso
Kaya pang maglakad, nilalamig man yaring dugo
Ang adhikain sa puso’t diwa’y di maglalaho
Pagkat nilalakad ay para sa bayan at mundo

Nilalamig man, mansanas na kagat ay naubos
Habang sa diwa ko mga kasama’y lumalagos
Mahabang paglalakad ma’y di pa matapos-tapos
Ramdam kong adhikaing tangan ay di mauupos

- gregbituinjr, sa bayan ng Cheateau Landon sa Pransya, 23 Nobyembre 2015