PAGKALURAY NG KATAUHAN
ni Gregorio V. Bituin Jr.
Napakataimtim ng kanyang kasibaan
Nag-aastang reyna ng Perlas ng Silangan
Namumutawi sa bunganga’y kayabangan
Upang mapanatili ang poder ng kapangyarihan.
Sinasambit-sambit ang nakasusukang salita
Siya raw ang tanging pinakamagaling
At kahanga-hangang puno ng bansa
Diyata’t ang taong ito’y tila napapraning.
Ito’y tahasang pagbubuhat ng bangko
Kalabisan na ito ng pangulong payaso
Sadyang panloloko sa masang tuliro
Sa kahirapan nilang di na mapagtanto.
Mga hirap na manggagawa’y tuloy naman sa trabaho
Nagsisipag, nagpapawis, naggigitata ang noo
Habang humahalakhak ang mga masiba sa tubo
Nagsasaya’t nagpapakabusog sa pawis ng obrero.
Maralita’t manggagawa’y sawa na sa kahirapan
Lalo na itong mga manggagawang kababaihan
Doble ang pasanin nila sa pabrika’t tahanan
Naluluray na ba ang kanilang mga katauhan?
Maraming dahilan kung bakit ganito’y nagpapatuloy
Isa ang globalisasyon sa agad na natukoy
Unti-unti tayong niluluray, pinapaso sa apoy
Nitong gobyernong naglulubog sa atin sa kumunoy
Panahon nang hubaran ng maskarang suot
Ang namumunong sadyang may pusong buktot
Pawiin ang mga patakara’t alituntuning baluktot
Itakwil ang masisiba’t ilibing sila ng ating poot.
Ang gobyernong taksil na sa taumbaya’y walang galang
Gobyerno’y pinamumunuan ng lider na hibang
Sa dagat ng ating mga poot doon natin siya ilutang
Hanggang siya’y malunod pati mga alyadong tampalasan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento