Huwag magpapaniwala sa mga pamahiin
Wala itong idudulot na mabuti sa atin
Ito’y paniniwala lamang ng mga matatakutin
Pananaw nila’t isip ay sadyang baluktutin.
Pamahii’y nagmula noon pang unang panahon
Upang maipaliwanag ang di masagot na kwestyon
Mga matatanda’y pilit nag-imbento ng mga tugon
Upang bagay-bagay ay di mabigyang eksplanasyon.
Ngunit paliwanag nila’y pawang baluktot naman
Sapagkat di ito nagmula sa pagsusuring malaliman
Nag-imbento ng mga pamahiing walang katuturan
Tinamad analisahin ang mga di maarok ng isipan.
Malas daw ang pusa’t paruparong itim
Anong kasalanan ng mga ito’t malas ang turing
Anila pa’y bwal ding magwalis sa gabi
Dahil daw sa bahay, baka mawala ang swerte.
Ang swerte ba’y nagmula sa kalat at dumi?
O tamad lamang sila kaya’t tinatakot ang sarili
Ah, punung-puno sadya ang kanilang guniguni
Ng mga pamahiing totoo namang walang silbi.
Nag-imbento ng pamahii’y takot sa pagbabago
Tamad magsuri ng mga bagay-bagay sa mundo
Panahon nang magbago na siyang panawagan ko
Paniniwala sa pamahii’y kalimutan na ninyo.
Ang kailangan ngayon ay mahusay na pagsusuri
Sa mga bagay-bagay na sa lipuna’y nangyayari
Huwag magpadala sa siphayo, lalo na sa guniguni
Ang dapat nating gawin ay magsuri tayong maigi.
Ang pamahiin ay imbensyon ng mga mangmang
Mga di nag-iisip at sa takot ay nagpapalamang
Panahon nang tanggalin ang pagiging utak-alamang
Sabi nga ng ASIN, “Ang takot ay nasa isip lamang.”
- nalathala sa aklat na "Ningas-Bao" at sa publikasyong Taliba ng Maralita, opisyal na publikasyon ng Kongreso ng Pagkakaisa ng mga Maralita ng Lungsod (KPML), Tomo VIII, Blg. 2, Taon 2003, p.8.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento