SA PAGSARA NG TELON (TULA
ni Gregorio V. Bituin Jr.
Bata pa ako noon, nakikita ko na siya
Iglap kung bumunot ng baril sa pelikula
Panday itong hinahangaan ng masa
Magdebate man lagi kaming mag-ama
Ngunit pagdating sa mga pelikula niya
Kaming mag-ama’y tiyak na nagkakaisa
Mula sa pagiging aktor ay hinikayat sa pulitika
Nitong masang totoong galit na sa sistema
At hindi niya binigo itong kahilingan nila
Bilang isang pangulo ang pagkandidato niya
Nang sa kahirapa’y iahon ang taong umaasa
Ngunit sa dulo’y pagkatalo ang nalasap niya
Ang karaniwang masa’y di maniwala
Tingin nila na ang idolo nila’y dinaya
Kaya’y siya’y naghain ng protesta
Nang isang araw, sa ospital ay isinugod siya
Nang makaramdam ng hilo’y siya’y na-koma
Ang buong nasyon ay agad ngang nag-alala
Ngunit sadya yatang dumating na ang oras niya
Kamatayan niya’y totoong ikinabigla
Ng masang sa kanya’y humahanga
Sarado na ang telon, si FPJ ay wala na
Ngunit buhay pa itong naghihirap na masa
Ngayo’y wala na ang simbolo’t pag-asa nila
Kaya’t naiwan ang laban sa kamay na ng masa
At sa patuloy na paggiya ng uring manggagawa
Tunay na gobyerno’y tiyak na matatamasa.
Nalathala sa publikasyong Taliba ng Maralita, opisyal na publikasyon ng Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML), Tomo IX, Blg. 4, Taon 2004, p.8.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento