KINUYOM NA DIWA
ni Pablo Neruda
tinagalog ni Gregorio V. Bituin Jr.
Kita’y nawala sa takipsilim
Ngayong gabi’y walang nakakita sa ating magkahawak-kamay
habang dumaratal sa mundo ang bughaw na magdamag.
Natanaw ko sa aking durungawan
ang pagdatal ng dilim sa kalapit lang na kabundukan.
Minsan ilang bahagi ng araw
ay sumusunog na tila barya sa aking kamay.
Dumadalaw ka sa gunita ng kuyom kong diwa
sa kalungkutan kong naaarok mo.
Nasaan ka ng mga panahong yaon?
Sino pa ang naroroon?
Anong ipinahahayag?
Bakit biglang dumatal sa akin ang kabuuan ng paggiliw
kung kailan ako malungkot at ramdam kong napakalayo mo?
Lumagpak ang aklat na laging pinid sa takipsilim
at ang bughaw na pangginaw ay nakatiklop tulad ng nasaktang aso sa aking paanan.
Lagi, lagi kang lumilisan sa mga gabi
patungo sa takipsilim ng napapawing bantayog.
CLENCHED SOUL
by Pablo Neruda
We have lost even this twilight
No one saw us this evening hand in hand
while the blue night dropped on the world.
I have seen from my window
the fiesta of sunset in the distant mountain tops.
Sometimes a piece of sun
burned like a coin in my hand.
I remembered you with my soul clenched
in that sadness of mine that you know.
Where were you then?
Who else was there?
Saying what?
Why will the whole of love come on me suddenly
when I am sad and feel you are far away?
The book fell that always closed at twilight
and my blue sweater rolled like a hurt dog at my feet.
Always, always you recede through the evenings
toward the twilight erasing statues.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento